Chory człowiek Europy. Podobno tak o Imperium Osmańskim mawiał car Mikołaj I. W połowie XIX wieku Turcja była terytorialnym Kolosem na glinianych nogach. Carska Rosja zaproponowała nawet ówczesnym mocarstwom jej rozbiór, ale caratowi odpowiedziano, że „chorego się leczy, a nie kroi”. Dzisiaj relacje należącej do NATO Turcji z Rosją zaczynają wyglądać na sojusz strategiczny.
Dowódca Libijskiej Armii Narodowej (LNA) Khalifa Haftar rozkazał swoim siłom ruszyć w kierunku Trypolisu i powiedział, że zbrojni w mieście otrzymają bezpieczeństwo w zamian za złożenie broni.
„Libijska Armia Narodowa nieuchronnie zwycięża w bitwie o Trypolis. Wzywamy jednostki, które zbliżają się do Trypolisu, do przestrzegania zasad prowadzenia wojny. Wzywamy bojowników, którzy walczą z naszą armią, aby pozostali w swoich domach, a (wtedy) będą bezpieczni" - powiedział Haftar w telewizyjnym przemówieniu w czwartek wieczorem.
„Nadeszła godzina zero dla powszechnego i totalnego ataku, jakiego oczekuje każdy wolny i uczciwy Libijczyk” „Dziś ogłaszamy decydującą bitwę i natarcie w kierunku serca stolicy, aby ją uwolnić ... idźcie teraz naprzód nasi bohaterowie”.
Haftar wydał rozkaz ataku i przejęcia stolicy kraju od rządu porozumienia narodowego (GNA z siedzibą w Trypolisie).
Jego rozkazy dotyczące ataku pojawiły się w dniu wznowienia lotów na jedynym funkcjonującym lotnisku w stolicy Libii, Trypolisie, - Mitiga, trzy miesiące po zawieszeniu lotów z powodu powtarzających się ataków rakietowych.
Siły Haftara, które oskarżają GNA o wykorzystywanie Mitigi do celów wojskowych, mówią, że atakują „tureckie drony” wystrzeliwane z lotniska atakujące żołnierzy LNA w południowym Trypolisie.
GNA oświadczył , że sytuacja jest „pod kontrolą” i że jego żołnierze utrzymują pozycje na południu stolicy. „Jesteśmy gotowi odeprzeć każdą szaloną próbę lidera puczu Haftara” - powiedział minister spraw wewnętrznych GNA Fathi Bashagha w telewizji al-Ahrar.
Turcja i rząd libijski rezydujący w Trypolisie podpisały w środę protokół ustaleń w sprawie wyznaczenia stref morskich we wschodniej części Morza Śródziemnego, próbując zablokować dalsze działania ekonomiczne w Grecji i Cypru oraz Egiptu, Izraela i Unii Europejskiej na tym obszarze.