Konkluzje konferencji berlińskiej w sprawie Libii

1. Dzisiejsza berlińska konferencja na temat Libii, na zaproszenie kanclerza Niemiec Merkel, zgromadziła rządy Algierii, Chin, Egiptu, Francji, Niemiec, Włoch, Rosji, Turcji, Republiki Konga, Zjednoczonych Emiratów Arabskich, Wielkiej Brytanii oraz Stanów Zjednoczonych Ameryki i Wysokich Przedstawicieli Organizacji Narodów Zjednoczonych, Unii Afrykańskiej, Unii Europejskiej i Ligi Państw Arabskich.

2. My, uczestnicy, przyjmujemy do wiadomości oświadczenie współprzewodniczącej, w sprawie sytuacji politycznej, bezpieczeństwa i sytuacji humanitarnej w Libii podczas spotkania na szczeblu ministrów spraw zagranicznych zwołanego przez Francję i Włochy na marginesie 74. Zgromadzenia Ogólnego ONZ w Nowym Jorku w dniu 26 września 2019 r.

3. Potwierdzamy nasze zdecydowane zaangażowanie na rzecz suwerenności, niepodległości, integralności terytorialnej i jedności narodowej Libii. Tylko proces polityczny prowadzony przez Libię i będący jej własnością może zakończyć konflikt i przynieść trwały pokój.

4. Konflikt w Libii, niestabilność w kraju, ingerencje zewnętrzne, podziały instytucjonalne, rozprzestrzenianie się ogromnej ilości niekontrolowanej broni i ekonomia drapieżnictwa nadal stanowią zagrożenie dla międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa, zapewniając żyzną glebę dla handlarzy ludźmi, grup zbrojnych i organizacji terrorystycznych. Umożliwiło to Al-Kaidie i ISIS rozkwit na terytorium Libii oraz rozpoczęcie operacji w Libii i krajach sąsiednich. Ułatwiło to destabilizującą falę nielegalnej migracji w regionie i znaczne pogorszenie sytuacji humanitarnej. Zobowiązujemy się wspierać Libijczyków w rozwiązywaniu problemów związanych z zarządzaniem strukturalnym i bezpieczeństwem.

5. „Proces berliński”, w którym zaangażowaliśmy się we wspieranie trzypunktowego planu przedstawionego przez specjalnego przedstawiciela sekretarza generalnego ONZ (SRSG) Ghassana Salamé w Radzie Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych (RB ONZ), ma na celu wyłącznie pomoc Organizacji Narodów Zjednoczonych w zjednoczeniu społeczności międzynarodowej w ich poparciu dla pokojowego rozwiązania kryzysu w Libii. W Libii nie może być wojskowego rozwiązania.

6. Zobowiązujemy się powstrzymywać od ingerencji w konflikt zbrojny lub wewnętrzne sprawy Libii i wzywamy wszystkie podmioty międzynarodowe do uczynienia tego samego.

7. Uznajemy kluczową rolę Organizacji Narodów Zjednoczonych w ułatwianiu integracyjnego wewnątrzlibijskiego procesu politycznego i pojednania, opartego na libijskim porozumieniu politycznym z 2015 r. i jego instytucjach, rezolucji RB ONZ nr 2259 (2015), innych stosownych rezolucjach Rady Bezpieczeństwa ONZ i uzgodnionych zasadach w Paryżu, Palermo i Abu Zabi, a także ważne role Unii Afrykańskiej i jej komitetu wysokiego szczebla szefów państw i rządów ds. Libii, Ligi Państw Arabskich, Unii Europejskiej i krajów sąsiednich w stabilizacji Libii, ze szczególnym uwzględnieniem w odniesieniu do wewnętrznego libijskiego pojednania narodowego, pokoju i bezpieczeństwa oraz dialogu politycznego. Wszystkie te organizacje międzynarodowe będą ściśle ze sobą współpracować. W tym kontekście z zadowoleniem przyjmujemy organizację przez Związek Afrykański Forum Pojednania wiosną 2020 r.

8. W pełni popieramy dobre usługi i działania mediacyjne Misji Wsparcia Narodów Zjednoczonych w Libii (UNSMIL) i SRSG Salamé. Podkreślamy, że trwałe rozwiązanie w Libii wymaga kompleksowego podejścia uwzględniającego jednocześnie różne aspekty.

ZAWIESZENIE BRONI

9. Z zadowoleniem przyjmujemy wyraźne ograniczenie przemocy od 12 stycznia i negocjacje podjęte w Moskwie 13 stycznia, a także wszelkie inne międzynarodowe inicjatywy mające na celu utorowanie drogi do porozumienia o zawieszeniu broni. Wzywamy wszystkie zainteresowane strony do podwojenia wysiłków na rzecz trwałego zawieszenia działań wojennych, deeskalacji i trwałego zawieszenia broni. W tym względzie przypominamy o kluczowym zadaniu Specjalnego Przedstawiciela Sekretarza Generalnego Narodów Zjednoczonych. Apelujemy o wiarygodne, weryfikowalne, zsekwencjonowane i wzajemne kroki, w tym wiarygodne kroki w kierunku likwidacji grup zbrojnych i bojówek przez wszystkie strony zgodnie z art. 34 LPA, o których mowa w rezolucjach Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 2420 i 2486, prowadzących do kompleksowego i trwałego zaprzestania wszelkich działań wojennych, w tym operacji lotniczych na terytorium Libii. Wzywamy do przesunięcia ciężkiej broni, artylerii i pojazdów powietrznych oraz ich zakwaterowania.

10. Wzywamy do zaprzestania wszelkich ruchów wojskowych przez strony konfliktu lub ich bezpośredniego wsparcia na całym terytorium Libii, poczynając od początku procesu zawieszenia broni.

11. Wzywamy do wprowadzenia środków budowy zaufania, takich jak wymiana więźniów i szczątków śmiertelnych.

12. Wzywamy do kompleksowego procesu demobilizacji i rozbrojenia ugrupowań zbrojnych i bojówek w Libii, a następnie do integracji odpowiedniego personelu z instytucjami państwowymi cywilnymi, bezpieczeństwa i wojskowymi, indywidualnie i na podstawie spisu personelu grup zbrojnych i specjalistów. Wzywamy Organizację Narodów Zjednoczonych do pomocy w tym procesie.

13. Potwierdzamy potrzebę walki z terroryzmem w LBY wszelkimi środkami zgodnie z Kartą Narodów Zjednoczonych i prawem międzynarodowym, uznając, że rozwój, bezpieczeństwo i prawa człowieka wzajemnie się wzmacniają i są niezbędne dla skutecznego i kompleksowego podejścia do zwalczania terroryzmu. Wzywamy wszystkie strony do odcięcia się od grup terrorystycznych umieszczonych w wykazie ONZ. W tej perspektywie i zgodnie z art. 35 LPA, z zadowoleniem przyjmujemy wysiłki na rzecz zwalczania osób i podmiotów terrorystycznych wyznaczonych przez Radę Bezpieczeństwa ONZ.

14. Wzywamy do wdrożenia rezolucji RB ONZ nr 2368 i innych odpowiednich rezolucji dotyczących ISIL (Daisz), Al-Kaidy oraz wyznaczonych osób, grup i podmiotów, w szczególności przepisów dotyczących zakazu podróżowania i bezzwłocznego zamrażania fundusze i inne aktywa finansowe lub zasoby gospodarcze wyznaczonych osób i podmiotów. Potwierdzamy wzmocnioną współpracę w celu przeciwdziałania zagrożeniu przez zagranicznych bojowników terrorystycznych zgodnie z rezolucją Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 2322.

15. Wzywamy Organizację Narodów Zjednoczonych do ułatwienia negocjacji między stronami w sprawie zawieszenia broni, w tym poprzez niezwłoczne powołanie komitetów technicznych w celu monitorowania i weryfikacji wdrażania zawieszenia broni.

16. Wzywamy RB ONZ do nałożenia odpowiednich sankcji na osoby, które uznają, że naruszają ustalenia dotyczące zawieszenia broni, oraz na państwa członkowskie, aby je wyegzekwowały.

17. Wzywamy państwa członkowskie, aby zobowiązały się do wsparcia świadczenia misji wsparcia ONZ w Libii (UNSMIL) zgodnie z rezolucją Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 2486 (2019) przy pomocy niezbędnego personelu i sprzętu, aby skutecznie wspierać zawieszenie broni.

EMBARGO NA DOSTAWY BRONI

18. Zobowiązujemy się do jednoznacznego i pełnego przestrzegania i wdrożenia embarga na broń ustanowionego rezolucją Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych 1970 (2011) i kolejnych rezolucji Rady, w tym rozprzestrzeniania broni z Libii, i wzywamy wszystkie podmioty międzynarodowe do uczynienia tego samego.

19. Wzywamy wszystkie podmioty do powstrzymania się od jakichkolwiek działań zaostrzających konflikt lub niezgodnych z embargiem na broń lub zawieszeniem broni w ramach RB ONZ, w tym finansowania zdolności wojskowych lub rekrutacji najemników.

20. Ponawiamy nasze wezwanie do zaprzestania wszelkiego wsparcia dla osób i grup terrorystycznych wskazanych przez ONZ. Wszyscy sprawcy aktów terrorystycznych powinni zostać pociągnięci do odpowiedzialności.

21. Zobowiązujemy się do wzmocnienia obecnych mechanizmów monitorowania przez ONZ oraz właściwe władze krajowe i międzynarodowe, w ramach naszych możliwości, w tym monitorowania morskiego, powietrznego i naziemnego, a także poprzez zapewnienie dodatkowych zasobów, w szczególności zdjęć satelitarnych.

22. Zobowiązujemy się do informowania UNSMIL, Rady Bezpieczeństwa ONZ i jej komitetu powołanego zgodnie z rezolucją 1970 (2011) oraz panelu ekspertów powołanego zgodnie z rezolucją 1973 (2011) o potencjalnych naruszeniach embarga na broń, w tym poprzez dzielenie się danymi wywiadowczymi, i wzywamy wszystkie podmioty międzynarodowe do uczynienia tego samego.

23. Zobowiązujemy się wspierać panel ekspertów ONZ w skutecznym dokumentowaniu i zgłaszaniu takich naruszeń oraz wspierać je w dochodzeniach w sprawie naruszeń oraz wzywamy wszystkie podmioty międzynarodowe do uczynienia tego samego. Zachęcamy panel do ciągłego dochodzenia i powiadamiania odpowiedniego komitetu RB ONZ o naruszeniach embarga na broń. Zobowiązujemy się wspierać i w pełni współpracować z panelem ekspertów ONZ.

24. Wzywamy wszystkie podmioty do stosowania i egzekwowania sankcji RB ONZ, w tym poprzez krajowe środki wykonawcze, wobec tych, którzy naruszają embargo na broń lub zawieszenie broni, od tego dnia.

POWRÓT DO PROCESU POLITYCZNEGO

25. Popieramy libijskie porozumienie polityczne jako realne ramy dla rozwiązania politycznego w Libii. Wzywamy również do ustanowienia funkcjonującej Rady Prezydencji i utworzenia jednego, zjednoczonego, integracyjnego i skutecznego rządu libijskiego zatwierdzonego przez Izbę Reprezentantów.

26. Wzywamy wszystkie partie libijskie do wznowienia procesu politycznego kierowanego przez Libijczyków i będącego własnością Libii pod auspicjami UNSMIL, angażując się w niego konstruktywnie, torując drogę do zakończenia okresu przejściowego poprzez bezpłatny, uczciwy, integracyjny i wiarygodny parlamentarny i prezydencki wybory organizowane przez niezależną i skuteczną Wysoką Narodową Komisję Wyborczą.

27. Zachęcamy do pełnego, skutecznego i znaczącego udziału kobiet i młodzieży we wszystkich działaniach związanych z przemianami demokratycznymi w Libii, rozwiązywaniem konfliktów i budowaniem pokoju oraz wspieramy wysiłki SRSG Salamé w celu ułatwienia szerszego zaangażowania i udziału kobiet i młodzieży z całego spektrum społeczeństwa libijskiego w procesie politycznym i instytucji publicznych.

28. Wzywamy wszystkie podmioty do przywrócenia i poszanowania integralności i jedności libijskich władz wykonawczych, ustawodawczych, sądowniczych i innych instytucji państwowych.

29. Wzywamy do przejrzystego, rozliczalnego, sprawiedliwego i godziwego podziału bogactwa publicznego i zasobów między różne obszary geograficzne Libii, w tym poprzez decentralizację i wsparcie gmin, usuwając w ten sposób główną przyczynę wzajemnych obwinień.

30. Wzywamy RB ONZ, Unię Afrykańską, Ligę Państw Arabskich i Unię Europejską do działania przeciwko libijskim sabotażystom procesu politycznego, zgodnie z odpowiednimi decyzjami RB ONZ.

31. Wzywamy wszystkie strony libijskie do dalszego zaangażowania i wspierania wysiłków mediacyjnych i pojednawczych między społecznościami lokalnymi Fezzan, aby zrekonstruować tkankę społeczną na obszarze dawno zaniedbanym.

32. Podkreślamy ważną rolę krajów sąsiadujących w libijskim procesie stabilizacyjnym.

33. Zobowiązujemy się do wykorzystania wszystkich kontaktów dwustronnych, aby zachęcić wszystkie partie libijskie do podjęcia zawieszenia broni i zaangażowania się w wewnątrz Libijski proces polityczny pod auspicjami UNSMIL.

34. Zobowiązujemy się zaakceptować i poprzeć wynik tego wewnątrz Libijskiego procesu politycznego.

REFORMA SEKTORA BEZPIECZEŃSTWA

35. Wzywamy do przywrócenia monopolu państwa na zgodne z prawem użycie siły.

36. Popieramy ustanowienie zjednoczonych libijskich sił bezpieczeństwa narodowego, policji i sił zbrojnych pod władzą centralną, cywilną, w oparciu o rozmowy w Kairze oraz dokumenty w nich przedstawione.

REFORMA GOSPODARCZA I FINANSOWA

37. Uważamy, że niezwykle ważne jest przywrócenie, poszanowania i ochrony integralności, jedności i legalnego zarządzania wszystkimi suwerennymi instytucjami Libii, w szczególności Centralnym Bankiem Libii (CBL), Libijskim Urzędem Inwestycyjnym (LIA), krajowym Oil Corporation (NOC) i Audit Bureau (AB). Ich rady dyrektorów powinny być integracyjne, reprezentatywne i aktywne.

38. Zobowiązujemy się do zapewnienia, na wniosek tych libijskich władz i w pełnej zgodności z zasadami odpowiedzialności krajowej, pomocy technicznej w celu poprawy przejrzystości, rozliczalności i skuteczności, dostosowania tych instytucji do międzynarodowych standardów, w tym poprzez procesy audytu, oraz w sprawie dialogu wewnątrz Libii z udziałem przedstawicieli wszystkich okręgów wyborczych w sprawie skarg dotyczących podziału dochodów Libii. Wzywamy do poprawy zdolności odpowiednich libijskich instytucji nadzoru, w szczególności Biura Audytu, Urzędu Nadzoru Administracyjnego, Krajowego Urzędu Antykorupcyjnego, Biura Prokuratora Generalnego oraz odpowiednich komisji parlamentarnych zgodnie z libijskim porozumieniem politycznym i odpowiednimi przepisami libijskimi .

39. Podkreślamy, że National Oil Corporation (NOC) jest jedyną niezależną i legalną firmą naftową w Libii, zgodnie z rezolucjami Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 2259 (2015) i 2441 (2018). Wzywamy wszystkie strony do dalszego gwarantowania bezpieczeństwa swoich instalacji i powstrzymania się od wszelkich działań wojennych przeciwko wszystkim obiektom naftowym i infrastrukturze. Odrzucamy wszelkie próby zniszczenia libijskiej infrastruktury naftowej, wszelką nielegalną eksploatację jej zasobów energetycznych należących do Libijczyków poprzez sprzedaż lub zakup libijskiej ropy naftowej i pochodnych poza kontrolą NOC, i apelujemy o przejrzystą i sprawiedliwą dystrybucję przychodów z ropy . Doceniamy comiesięczną publikację przez NOC raportu z przychodów z ropy naftowej, jako dowód jego zaangażowania w poprawę przejrzystości.

40. Wspieramy dialog gospodarczy z przedstawicielami libijskich instytucji finansowych i gospodarczych oraz zachęcamy do wdrażania strukturalnych reform gospodarczych. Aby ułatwić ten dialog, popieramy utworzenie inkluzywnej libijskiej eksperckiej komisji ekonomicznej złożonej z libijskich urzędników i ekspertów odzwierciedlających instytucjonalną i geograficzną różnorodność tego kraju.

41. Wspieramy wzmocnienie pozycji libijskich gmin i wzywamy władze centralne do pełnego zobowiązania się do zapewnienia niezbędnych środków finansowych na utrzymanie lokalnego zarządzania, szczególnie na południu.

42. Zachęcamy do ustanowienia mechanizmu odbudowy dla Libii wspierającego rozwój i odbudowę we wszystkich regionach pod auspicjami nowego, reprezentatywnego i zjednoczonego rządu sprawującego władzę nad całym terytorium Libii, w celu rozwoju obszarów dotkniętych klęską, na pierwszym planie projekty rekonstrukcyjne w miastach Bengazi, Derna, Murzuq, Sabha, Sirte i Trypolis.

43. Przypominamy, że Rada Bezpieczeństwa ONZ zamroziła aktywa LIA w celu zachowania ich z korzyścią dla narodu libijskiego, podkreślając potrzebę przeglądu finansowego libijskich instytucji finansowych i gospodarczych w celu wsparcia wysiłków na rzecz ich zjednoczenia i pomocy odpowiednie władze libijskie w celu promowania uczciwości i jedności LIA, w tym poprzez wiarygodny kompleksowy audyt LIA i jej spółek zależnych.

SZACUNEK DLA MIĘDZYNARODOWEGO PRAWA HUMANITARNEGO I PRAW CZŁOWIEKA

44. Wzywamy wszystkie strony w Libii do pełnego przestrzegania międzynarodowego prawa humanitarnego i prawa dotyczącego praw człowieka, do ochrony ludności cywilnej i infrastruktury cywilnej, w tym lotnisk, do umożliwienia dostępu medycznym, monitorującym prawa człowieka, personelowi humanitarnemu i pomocy oraz do podjęcia działań w celu chronić ludność cywilną, w tym osoby wewnętrznie przesiedlone, migrantów, uchodźców, osób ubiegających się o azyl i więźniów, również poprzez współpracę z podmiotami ONZ.

45. Brak należytego procesu w funkcjonowaniu krajowego systemu sądowego, w tym w więzieniach, jest jednym z czynników przyczyniających się do niestabilnej i poważnej sytuacji w zakresie praw człowieka i sytuacji humanitarnej. Wzywamy do podjęcia działań następczych w związku z dekretami władz libijskich w celu kontroli wszystkich zatrzymanych i więźniów pod kontrolą Ministerstwa Sprawiedliwości / Policji Sądowej w celu wzmocnienia funkcjonowania instytucji sądowych i uwolnienia osób nielegalnie lub arbitralnie zatrzymanych.

46. ​​Wzywamy wszystkie strony do zaprzestania praktyki arbitralnego przetrzymywania, a władze libijskie do ustanowienia alternatywnych procedur zatrzymania, szczególnie w obszarach konfliktu wysokiego ryzyka, i do stopniowego zamykania ośrodków zatrzymania dla migrantów i osób ubiegających się o azyl, jednocześnie zmieniając Libijskie ramy prawne dotyczące migracji i azylu w celu dostosowania ich do prawa międzynarodowego oraz uznanych na szczeblu międzynarodowym standardów i zasad.

47. Podkreślamy potrzebę pociągania do odpowiedzialności wszystkich tych, którzy naruszyli przepisy prawa międzynarodowego, w tym w zakresie masowego użycia siły wobec ludności cywilnej, ataków na gęsto zaludnione obszary mieszkalne, pozasądowych zabójstw, porwań, wymuszonych zaginięć, seksu i płci przemoc, tortury i złe traktowanie, handel ludźmi oraz przemoc wobec lub wykorzystywanie migrantów i uchodźców.

48. Wzywamy wszystkie strony do powstrzymania się od popierania nienawiści narodowej, rasowej lub religijnej, która stanowi podżeganie do dyskryminacji, wrogości lub przemocy, w tym za pośrednictwem mediów społecznościowych.

49. Zobowiązujemy się wspierać prace libijskich instytucji w zakresie dokumentowania naruszeń międzynarodowego prawa humanitarnego i praw człowieka.

50. Zachęcamy władze libijskie do dalszego wzmacniania instytucji sprawiedliwości okresu przejściowego, w tym inicjatyw prokuratorskich, naprawczych, dochodzenia prawdy i reformy instytucjonalnej, które powinny być zgodne z międzynarodowymi standardami i zasadami, w celu utrzymania i obrony praw do znać prawdę dotyczącą okoliczności wymuszonego zaginięcia, mieć dostęp do wymiaru sprawiedliwości i mieć prawo do uzyskania odszkodowań i gwarancji braku ponownego wystąpienia w Libii, szczególnie w kontekście osób zaginionych.

DZIAŁANIA NASTĘPCZE

51. Wzywamy Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych, jego Specjalnego Przedstawiciela ds. Libii i przewodniczącego procesu berlińskiego do poinformowania Libijczyków o wyniku tego procesu i konferencji. Cieszymy się, że premier Sarraj i marszałek Haftar wyznaczyli swoich przedstawicieli do wojskowego komitetu 5 + 5 zaproponowanego przez UNSMIL, popierając operacjonalizację w załączniku do tych konkluzji. W celu umożliwienia poważnych i poważnych rozmów w ramach komitetu 5 + 5 wszyscy uczestnicy konferencji deklarują, że powstrzymają się od wszelkich dalszych operacji i operacji wojskowych, o ile przestrzegany będzie rozejm.

52. Wyrażamy nasze pełne poparcie dla operacjonalizacji tych konkluzji przez Specjalnego Przedstawiciela Sekretarza Generalnego ds. Libii załączonego do tych konkluzji jako aneks.

53. Zgadzamy się, że berlińska konferencja w sprawie Libii jest jednym ważnym krokiem w szerszym prowadzonym przez Libię procesie będącym własnością Libii, mającym na celu ostateczne zakończenie kryzysu w Libii poprzez kompleksowe zajęcie się podstawowymi przyczynami konfliktu. Ważną rolę odgrywają działania wynikające z konferencji berlińskiej w sprawie Libii. Kluczowe będzie pomyślne przełożenie powyższych zobowiązań na działania możliwe do podjęcia, a także określenie dokładnych wskaźników, ról i obowiązków, nie tylko dla ONZ, ale także dla samych uczestników, a także potencjalnie innych państw członkowskich i organizacji międzynarodowych.

54. Niniejszym tworzymy Międzynarodowy Komitet Monitorujący (IFC) składający się ze wszystkich krajów i organizacji międzynarodowych, które uczestniczyły w dzisiejszej berlińskiej konferencji w sprawie Libii, aby utrzymać koordynację po berlińskiej konferencji w sprawie Libii pod egidą Zjednoczonego Królestwa Narody IFC spotka się na dwóch poziomach:

a) Jedno posiedzenie plenarne na szczeblu urzędników wyższego szczebla w celu comiesięcznego spotkania z przewodniczącym UNSMIL, a także z rotacyjnym współprzewodniczącym i lokalizacjami. IFC byłaby odpowiedzialna za śledzenie postępów w realizacji tych konkluzji i w razie potrzeby wywierałaby wpływ. Na koniec każdej sesji zostanie przedstawiony wniosek potwierdzający konkretne osiągnięcia lub zgodność.

b) Cztery techniczne grupy robocze z zamkniętymi spotkaniami na poziomie ekspertów, które będą odbywać się dwa razy w miesiącu podczas pierwszych etapów wdrażania. Grupy robocze będą oparte na koszykach tych konkluzji. Każda grupa będzie prowadzona przez przedstawiciela ONZ. Podczas sesji zamkniętych uczestnicy (i) będą omawiać przeszkody we wdrażaniu, (ii) będą dzielić się odpowiednimi informacjami oraz (iii) koordynować wymogi operacyjne i pomoc bez uszczerbku dla mandatu Rady Bezpieczeństwa ONZ.

55. Podamy konkluzje tej berlińskiej konferencji w sprawie Libii Radzie Bezpieczeństwa ONZ do rozpatrzenia i wzywamy SRSG Salamé i UNSMIL do wsparcia realizacji zobowiązań podjętych w ramach procesu berlińskiego

 

https://www.bundesregierung.de/breg-de/aktuelles/the-berlin-conference-on-libya-1713868